Een halfjaar geleden schreef Nadina de gastblog op miskraamVerwerken.nl. Dit leverde haar vele positieve reacties op, maar ze verloor ook haar beste vriendin. Ze vertelt waarom.
Je hebt een eerlijke blog geschreven over je miskraamervaringen. Waarom?
Ik heb mijn miskramen voor mijzelf wel verwerkt, echter heb ik er nooit met mensen over kunnen of willen praten. Mijn familie gaf mij het gevoel dat er niet over gesproken mocht worden, want zodra ik er iets over zei ging het onderwerp direct over naar iets anders. En de vrienden die ik erbij heb betrokken maakten het een verhaal over zichzelf waarna ik alsnog met mijn gevoel bleef zitten. Het van mij afschrijven heeft mij wel wat rust gebracht.
Hoe heeft jouw partner op jouw blog gereageerd?
Mijn partner wist niet hoe ik mij al die tijd had gevoeld. Hij merkte wel dat ik niet over alles eerlijk was, maar dat had er vooral mee te maken dat ik niet wist hoe ik het moest verwoorden. Hij zei dat hij het moedig vond dat ik het meteen online durfde te zetten.
Je hebt je verhaal zelf ook gedeeld. Wat waren over het algemeen de reacties?
Ik heb de blog via Facebook gedeeld. Ik kreeg uit diverse hoeken complimenten over hoe ik een zware tijd zo makkelijk heb kunnen verwoorden na al die tijd. Ook kreeg ik te horen dat het gevoel herkenbaar was voor velen waarvan ik niet wist dat ze een vergelijkbare situatie meegemaakt hadden.
Hoe heeft jouw beste vriendin gereageerd?
Zij wist niet goed wat ze ermee aan moest en verweet mij dat ik haar nooit heb vertrouwd omdat ik het anders wel verteld zou hebben. Wij waren al ruim 12 jaar bevriend.
Hoe ging dit verder?
Sindsdien is het contact verbroken. Ik hoor al geruime tijd niets meer van haar en op mijn apps kreeg ik korte, botte antwoorden. Hierop ben ik gestopt met toenadering zoeken.
Wat vind je van haar reactie? Wat doet dat met je?
Ik vind haar reactie belachelijk en snap niet waarom mijn verhaal haar zou moeten kwetsen. Het heeft geen invloed op mijn leven, omdat ik er emotioneel afstand van heb genomen. Ik heb mijn keuze gemaakt om dit soort mensen uit mijn leven te verwijderen.
Heb je er spijt van dat je dit 1e blog hebt geschreven?
Ik heb absoluut geen spijt van het schrijven van de eerste blog. Er is hiermee ook een last van mijn schouders gevallen. Dit vind ik belangrijker dan een vriendin die alleen maar aan zichzelf denkt.
Waarom wil je nu dit verhaal vertellen? Wat hoop je dat er gebeurt?
Ik hoop nergens op, maar het is belangrijk dat mensen weten wat er gebeurt met de mensen om je heen op het moment dat je je schild laat zakken en gaat vertellen over je eigen gevoelens.
Wat heb je door deze ervaring geleerd over jezelf?
Ik ben altijd vrij hard naar de buitenwereld toe en voor mijzelf. Praten over gevoelens doe ik eigenlijk niet. Als het er dan opeens uit komt zien mensen een hele nieuwe kant van mij die ze blijkbaar niet willen kennen of respecteren. Zo leer je de mensen onderscheiden die echt om je geven, en mensen die om zichzelf geven en waar jij bij mag zijn.
Joyce Beckker