Carin van Laarhoven is een van de door ons opgeleide miskraamcoaches. Ze heeft zelf 4 miskramen gehad waarvan 1 kindje (haar zoon Beau) stil geboren is na ongeveer 16 weken zwangerschap. Wat haar het meest is bij gebleven is de ontreddering, het onbegrip en de rollercoaster aan verschillende emoties. In dit interview vertelt ze er openhartig over.
Vond je na je miskramen steun in je omgeving?
Ik vond steun in mijn omgeving, maar helaas niet bij iedereen. Ik had het gevoel dat veel mensen mij niet begrepen. Het mocht niet zo zijn, dus moest ik door. Ik gaf mezelf niet de tijd om stil te staan bij het verlies en het verdriet.
Hoe heb je jouw verliezen verwerkt?
De eerste 2 miskramen heb ik niet verwerkt (kan ik nu wel zeggen), ik ben door gegaan. Ik heb geprobeerd hulp te zoeken, maar ik vond niks passend. Na de geboorte van Beau kon ik geen kant meer op. Het verdriet was te groot, en ik had het gevoel dat al het verdriet van de kinderwens, het fertiliteitstraject en de miskramen in een keer boven water kwamen drijven. Gelukkig heb ik goede begeleiding gekregen, een luisterend oor en begrip. Langzaam werd ik weer mezelf en kon ik alles een plekje geven.
Hebben jouw miskramen geleid tot het werk wat je nu doet?
Na de tweede miskraam kwam ik in een diep dal terecht en heb ik via het ziekenhuis waar we onder behandeling waren om hulp gevraagd. Ik kwam bij een medisch psycholoog die vertelde dat alles wat ik dacht en voelde niet raar was, er was niks mis met mij. Haar advies; blijf uit de buurt van vrienden met kinderen. Verder kon ze niks voor mij betekenen. Het mag duidelijk zijn dat ik hier niet mee geholpen was. Toen ik jaren geleden begon met mijn opleiding met als doel een eigen praktijk te starten, wist ik direct welke doelgroep ik wilde gaan begeleiden.
Wat wil je ’t liefst bereiken met je cliënten?
Mensen die bij mij in de praktijk komen, beleven helaas de donkere kanten van een kinderwens. Een verlies ondergaan is moeilijk en gaat gepaard met een hoop gevoelens en emoties. Ik laat mensen zien wat er gebeurt, dat gedachten en gevoelens niet gek zijn en je er mag zijn, met alles wat je met je mee draagt.
Wat is jouw grote meerwaarde voor hen?
We geven het verlies een plekje in je leven, zodat je verder kunt.
Vind jij dat miskraam meer bespreekbaar moet zijn? Zit dit nog in de taboesfeer?
Het mag zeker meer bespreekbaar zijn. Iedereen gaat anders om met een verlies en dit is oké. Laten we elkaar niet veroordelen en verlies en verdriet omarmen. Hoe klein ook, mensen vergeten vaak dat je niet alleen een kindje verliest maar je ziet je hele toekomstdroom in duigen vallen.
Wat zie je bij anderen gebeuren die hun miskraam niet verwerken?
Cliënten die bij mij komen hebben vaak hun emoties heel ver weg gestopt en oordelen over hun gemis en verlies. Ze leven met hun hoofd en sluiten hun hart af. Dit veroorzaakt allerlei problemen. Door het verlies zelf te erkennen en te omarmen, komt er ruimte. Ruimte in je hart voor nieuwe dingen in het leven. Een verlies sluit je niet af, je draagt het liefdevol je levenlang met je mee.
Welke boodschap wil je meegeven aan vrouwen die nog niet hun miskraam hebben verwerkt?
Wacht niet te lang, als je het niet alleen denkt te kunnen, of je niet begrepen voelt, ga dan op zoek naar goede begeleiding. Het gemis en het verlies zal je op verschillende momenten in je leven opnieuw raken. Dit is niet erg en dit mag, maar zorg ervoor dat je sterk genoeg bent om dit aan te gaan.
Heb je nog een laatste tip?
Niks is gek, alle gedachten en gevoelens zijn oké. Je bent niet alleen!
