Psychosociaal therapeut Irene Otto lanceerde de Facebookpagina #ikhadeenmiskraam. Het is haar droom dat daar straks ook een belangeloze website bij komt die gerund wordt door vrouwen die zelf in het verleden een miskraam hebben gehad. Wat drijft Irene om dit te doen? Hoog tijd voor een interview met deze bevlogen vrouw.
Je praktijk heet Janna. Waarom?
De naam Janna is afgeleid van mijn liefste oma, Jansje Jongen-Kok. Toen ik zelf twee keer een miskraam kreeg, overleed oma. Op de dag van haar crematie stond ik ’s morgens met een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Ik besloot dat, als dit een meisje was, ik haar zou vernoemen naar mijn oma. Helaas liep ook deze zwangerschap uit op een miskraam en daarna kozen we er zelf voor om onze wens voor een tweede onvervuld te laten.
Is je oma verbonden met je praktijk?
Toen ik me ging omscholen, gebeurde het regelmatig dat ik in visualisaties en oefeningen mijn oma zag met mijn beide ongekende kindjes op schoot. Voor mijn gevoel klopte het om haar naam aan mijn praktijk te verbinden.
Wat deed je daarvoor?
Ik werkte op de boekhouding bij een regionale zorginstelling maar het bracht me geen voldoening meer. Liever wilde ik echt iets voor een ander kunnen betekenen. Ik ging me omscholen tot psychosociaal therapeut en wist zeker dat wat ik straks zou gaan doen niets met miskramen te maken ging hebben, dat kwam veel te dichtbij… tot ik inzag dat ik juist hiermee het verschil kan maken en veel voor anderen kan betekenen.
Waarom werk je graag met vrouwen?
Ik geloof dat vrouwen zichzelf te vaak klein houden en wegcijferen. We vinden het belangrijk dat een ander zich goed voelt en gaan daarmee vaak voorbij aan onszelf. En in onze cultuur zijn we de vrouwelijke waarden een beetje kwijtgeraakt. Denken en doen, sterk zijn en doorgaan worden enorm gewaardeerd en zachtheid, verbinden, doorgeven en er alleen maar zijn is op de achtergrond geraakt.
Hoe verklaar jij dat?
Omdat je lichaam als vrouw is ingericht op het doorgeven van leven raakt het je diep in je vrouw-zijn als dat bij jou een zwangerschap niet zomaar lukt door bijv. een miskraam of andere vruchtbaarheidsproblemen. Als je dan in je hoofd schiet, je emoties eronder wilt houden en maar snel weer doorgaat blokkeer je je energie en zet je jezelf vast.
Herkenbaar voor je?
Ik deed dat zelf ook heel lang zo, maar ik heb geleerd hoe het anders kan en daarmee help ik nu graag andere vrouwen. Want het raakt me als ik andere vrouwen hiermee zie worstelen. En laatst realiseerde ik me dat mijn praktijk nu mijn tweede kind is, in de zin van dat ik mijn ervaring mag doorgeven om daar anderen mee te helpen.
Wat is de kracht van jouw begeleiding?
Met mijn begeleiding help ik je om de switch te maken van hoofd naar hart, je vrouwelijke energie en kracht weer te laten stromen. Daarbij geloof ik erg in de kracht van een groep, in de steun van ‘zusters’. Je voelt je vaak al zo eenzaam in je verdriet. Daarom kun je bij mij niet alleen terecht voor persoonlijke begeleiding [op de praktijk of online], maar kun je ook workshops volgen en heb ik een online begeleidingsprogramma ontwikkeld dat je met een groep tegelijk volgt waardoor er, naast begeleiding door mij, ook steun van elkaar beschikbaar is.
Welke ontwikkelingen zie je in ‘miskraamland’?
De laatste tijd is komt er gelukkig wat meer aandacht in de media voor praten over je miskraam. Toch is erover praten moeilijk. Dat heeft er natuurlijk mee te maken dat het een intiem onderwerp is en ook denk ik dat het komt omdat het juist als het nog vers is en je zo in de emotie zit, het dan moeilijk is om er woorden aan te geven. Je vertelt het misschien aan een paar mensen die dichtbij je staan en vaak zwijg je er na een tijdje over omdat je het idee hebt dat je verder moet.
Zit er nog een taboe op?
Als het net gebeurd is voel je je kwetsbaar en wil je vaak ook niet dat iedereen het weet. Dat is ook iets dat ik regelmatig terug hoor van vrouwen die mij volgen: dat ze wel mijn Facebook berichten volgen en waarderen, maar niet steeds liken omdat hun omgeving anders denkt dat het niet goed met ze gaat. Zelf ben ik inmiddels jaren verder en nu kan ik er wel de woorden aan geven. En ik zie het als mijn plicht dat te doen voor al die vrouwen die het er nu moeilijk mee hebben en het zelf even niet lukt, maar die het wel nodig hebben om gezien en gehoord te worden.
Waarom ben je #ikhadeenmiskraam gestart?
Mijn droom is om vrouwen te verbinden, om de wereld te laten zien dat de impact van een miskraam veel groter is dan vaak wordt gedacht. Want hoe zou het zijn als je kunt zien dat 10.000en vrouwen dit hebben meegemaakt? Als er een platform of community is die wordt gesteund door heel veel vrouwen en je bijvoorbeeld kunt zien dat de buurvrouw van hierachter het vroeger ook heeft meegemaakt? Dan ga je er vanzelf gemakkelijker over praten.
