Op 5 mei vieren we Bevrijdingsdag. In andere Europese landen doen ze dat op 8 mei en in de vroegere Oostbloklanden valt de ‘Dag van de Overwinning’ op 9 mei. Maar waar ik nou zo benieuwd naar ben: wanneer vier jij jouw Bevrijdingsdag?
Zie je leven als een treinreis
Veel vrouwen houden na een miskraam vast aan de boeien van hun verlies . Dan blijft er een stukje oorlog in je woeden. Dat is eigenlijk vreemd, want waarom zou je dat doen? Het antwoord is net zo simpel als verbijsterend: we houden liever vast aan het bekende dan dat we onzekerheid in ons leven toelaten. Gaat dat ook voor jou op?
Ik zie ons leven als een treinreis. Ons locomotiefje wordt al bij onze geboorte gevormd op ons thuisstation. We slapen, eten, kruipen en zetten onze eerste stapjes. We willen de wereld om ons heen ontdekken. We staan nog open voor een magisch leven waarin alles mogelijk is. En dan komt de dag dat onze locomotief op weg gaat, op naar het volgende station.
Grote kinderen huilen niet
We verliezen een oma, opa of een huisdier en jaren later ook onze eerste liefde. Of misschien heb jij in je jonge jaren een ander verlies ervaren. Je voelt je dan erg verdrietig. Eigenlijk heb je dan een rustpauze nodig om bij te komen. Maar: grote jongens en meisjes huilen niet , is ons locomotiefje geleerd. En dus tover je een glimlach op je mond en kom je weer snel op stoom.
Toch zou je eigenlijk bij ieder verlies jezelf rust moeten gunnen op je Station Verdriet . Je tranen mogen vloeien. Want weet je: het vrijelijk laten stromen van je tranen doet je lichaam goed en geeft rust in je hoofd. Daarna kan jij je verwachtingen bijstellen en nieuwe sporen aanleggen.
De kracht van boos zijn
Eenmaal weer op weg kom je nieuwe uitdagingen tegen . Vooral als je in je hogesnelheidstrein over het sporennetwerk blijft razen en allerlei tussenstations negeert. Je herkent dat vast en zeker wel. En als je dan ook nog je ongeboren kind verliest, raak je ontspoord. Je bent gefrustreerd, er is je van alles aangedaan.
Ik adviseer je dan om je Station Boosheid aan te doen. Om stil te staan bij jouw frustraties. Boos zijn is goed, mits constructief gericht. Wie boosheid kan uiten, eist zijn bestaansrecht op. Onze primaire behoefte is namelijk om gezien en gehoord te worden. Dat recht mag jij dus claimen.
Je bevrijden van de vijand
Maar wist je dat jijzelf vaak je grootste vijand bent? Het zijn dan misschien wel je ouders, je partner, je baas, je omgeving etc. die je pijn hebben gedaan, maar jij houdt vervolgens die pijn in stand. Geldt dat ook voor jou? Door je gedachtes over deze personen, houd jij namelijk je wrok springlevend.
En wist je ook dat als je dit verlies wegdrukt of juist in de pijn blijft hangen, dat je dan soortgelijke ervaringen opnieuw aantrekt? Herkenbaar voor je? Dit heeft overigens niets te maken met onrecht of de willekeur van God (of een andere hogere macht). Dit is simpelweg de werking van de wet van aantrekking.
Het antwoord is: vergeving
Ik adviseer je een reis vanaf je Station Vergeving te maken. Vergeef die ander (zonder dat die erbij is) en: vergeef jezelf . Vergeving wil zeggen dat jij je kracht weer terug claimt, dat jij als machinist weer je eigen trein bestuurt. Dat is pure vrijheid. Jij bent het waard om vreugde te ervaren in je leven! De vraag is: ben jij bereid je innerlijke vijand te bevrijden en leiderschap te nemen over je leven? Om verantwoordelijkheid te nemen voor jouw levensspoor? Dat is de dag dat jij je persoonlijke Bevrijdingsdag viert!
Joyce Beckker
www.joycebeckker.nl