Geertje Tobé: “Mede door mijn miskramen belandde ik in een sekte”

Geertje Tobé, moeder van 5 kinderen, zat 18 jaar lang in een sekte als ‘bruid van God’. Voorafgaand aan die periode kreeg ze een aantal miskramen die ze al snel wegstopte, vooral door opmerkingen van haar arts. Deze nare ervaringen, tezamen met een laag zelfbeeld, leidden er mede toe dat ze haar toevlucht zocht bij een zichzelf benoemde profeet. In een openhartig interview vertelt Geertje haar verhaal.

“Ik vond mezelf onaantrekkelijk”

Geertje was 25 jaar en net getrouwd, toen haar kersverse echtgenoot vond dat ze thuis moest blijven. Zonder haar werk voor de klas, werd het heel erg stil thuis in haar nieuwe woonplaats. Ze verlangde naar kinderen maar was eigenlijk ongelukkig. Waarom ze toch in deze relatie bleef? “Ik vond mezelf onaantrekkelijk en vond dat ik maar beter getrouwd kon zijn en kinderen kon hebben.”

Als ze zwanger raakt, is ze heel blij. Geertje begint te breien en te lezen over kinderen. Maar dan dreigt het na drie maanden toch fout te gaan. Met erge buikpijnklachten verwijst haar huisarts haar door naar het ziekenhuis waar ze meteen wordt opgenomen. “Ik moest plat liggen en kreeg weeënremmende middelen ingespoten. Ik begreep er niets van want ik had helemaal geen weeën. Maar ik dacht dat zij het wel beter zouden weten.”

“Ik voelde me een koe”

De pijnlijke injecties worden steeds vlak voor de maaltijden ingespoten. Geertje krijgt er hartkloppingen van. Haar hele lichaam trilt, ze heeft geen macht meer over haar spieren. “Ze brachten me daarna een blad met eten, maar ik had geen kracht om dit op te eten. Ik bleef stil liggen. Na een tijdje werd het blad weer opgehaald zonder aan mij te vragen waarom ik niet had gegeten. Ik voelde me net een koe, maar was niet gewend om voor mezelf op te komen.”

Na een aantal dagen voelt ze dat ze een miskraam heeft gehad. Ze belt een verpleegkundige die zwijgend een laken over Geertjes onderlijf heen plaatst. “Er kwamen ineens allemaal andere mensen. Niemand zei iets tegen me. Het was zo geheimzinnig. Toen zeiden ze dat ik de volgende dag gecuretteerd moest worden. Er waren totaal geen bemoedigende woorden, niemand toonde interesse in mij.”

“Een arts mag empathie tonen”

Na de ingreep voelt Geertje zich slap en duizelig. De arts vertelt haar: “Nou mevrouw, uithuilen en opnieuw beginnen maar.” Eenmaal thuis voelt ze zich verdrietig, alleen en eenzaam. Ook haar man heeft weinig begrip voor haar en vangt haar nauwelijks op. Geertje: “Niet alleen verloor ik mijn verwachting over een gezin, maar ik verloor ook mijn kind en onbevangenheid. Uiteindelijk heb ik alsnog vijf kinderen gekregen, maar ik ben nooit meer blij zwanger geweest.  Dat durfde ik niet.”

Terugblikkend had dit volgens haar toch heel anders gekund. “Ik had beter voor mezelf moeten opkomen. In het ziekenhuis verwacht je toch personeel dat je ook emotioneel opvangt. Je ligt daar toch op een afdeling met kleine kindjes die geboren zijn na goede bevallingen. Dan mag je toch even aandacht voor jou verwachten? Een arts mag naast de medische kant ook empathie tonen. Vragen hoe je je voelt, hoe het gaat.”

“Je thuis moet een veilige plek zijn”

Of Geertje achteraf nog boos is geworden op die arts? “Nee, dat zit niet zo in me. Ik was wel verdrietig en werd steeds stiller. Bouwde een muur om me heen. Ik voelde me opgesloten in mezelf. Mijn buitenkant lachte, maar mijn binnenkant was verdrietig.” Dit gevoel heeft als een rode draad in Geertjes leven gelopen. Al in haar pubertijd kreeg ze nauwelijks aandacht.  “Ik ben altijd te lief geweest. Als kind moet je serieus worden genomen waarbij je vragen mag stellen en dingen zelf mag denken. Je thuis moet een veilige plek zijn waar je wordt voorbereid op de maatschappij.”

Op gegeven moment belandt Geertje in de sekte van Sipke Vrieswijk. Heeft ze het gevoel dat haar miskraamervaringen hier mede toe hebben geleid?  Geertje: “Je kiest niet zelf voor een sekte. Ik wist  ’t niet. Het was de Gemeente Gods, een soort kerk. Mijn ex dacht van zichzelf dat hij een profeet was. En daar was ook een profeet. Ik dacht dat het slim voor mijn ex zou zijn om met hem te praten, dan was ie niet helemaal alleen. Zo ben ik daar binnengehaald.” Pas na 18 jaar bevrijdde Geertje zichzelf.

“Je hebt een stem”

Wat wil ze vrouwen aanraden die na hun miskraam een schuldgevoel ervaren of hun verdriet hebben weggestopt? Geertje: “Je moet voor jezelf opkomen, je hoeft echt niet alles te laten gebeuren. Doe er zelf iets positiefs mee. Wij zijn sterke vrouwen. Realiseer je dat je veel potentie hebt. Dingen kunnen fout lopen, maar je hebt de rest van je leven om er iets goeds mee te doen. Je hebt een stem.”

Geertjes boek heet 18 jaar in een sek(s)te.

Joyce Beckker