Door: Riet van Rooij
Op lichamelijk niveau vindt heling van een misgelopen zwangerschap plaats door liefdevol contact te maken met je buik. Je buik lijkt misschien een tijdlang leeg en koud, of juist gevuld met een donkere zwaarte. Door je buik te (laten) wiegen, te (laten) koesteren, zacht te (laten) masseren en door te dansen met je buik kun je de daar ontstane pijn ingaan; daar doorheen kun je na verloop van tijd weer voeling krijgen met de oerkracht die huist in je buik: je eigen, scheppende levenskracht.
Het is een deel van mijn werk om ouders te begeleiden in het verwerken van zwangerschapsverlies. Ik heb al heel wat keren getuige mogen zijn van het zielscontact dat ouders met hun gestorven kindje kunnen ervaren. Vaak ontstaat er dan een innerlijke ruimte waar het rustig is en waar wel samenzijn beleefd wordt, ook al blijft het verlies een wond in het hart.
Rita, na een miskraam van twaalf weken: ‘Ik kreeg het gevoel dat het kindje nog bij me was. Ik zag het voor me, een meisje, en ik ben tegen haar gaan praten. Ik heb kunnen zeggen hoe onzeker ik me gevoeld had over haar komst, hoe in de war ik was, maar ook wat ik haar graag had willen geven. Dat was heel emotioneel. Het rare was dat ik het gevoel kreeg dat ik haar al heel lang kende en dat ze helemaal niet weg was. ‘Ik ben altijd bij je’, leek ze tegen me te zeggen, en sindsdien is dat ook zo. Het is wel minder sterk en ik denk er niet altijd aan, maar als ik me erop afstem is ze d’r gewoon.’
Een andere vrouw vertelde me dat ze haar overleden kindje voelt als een aanwezigheid die haar steunt, een soort gids. ‘Alsof er sinds de begrafenis een engel op mijn schouder zit die met me meereist.’
©Riet van Rooij
Deze passage komt uit ‘Een lege buik, lege armen’, het laatste hoofdstuk van R.van Rooijs boek Zwanger met hart en ziel, 2008.