“Mannen hebben ook wel eens een knuffel nodig”

Arjan (38) is getrouwd met Claudia en vader van Lucas en Finn. Hij weet wat het is om als man je verdriet in te slikken als blijkt dat je vrouw een miskraam heeft gehad. Het overkwam hem tweemaal. “Het doet pijn als er iets wordt afgenomen waar je naar verlangt”, zegt hij. Dit is zijn verhaal.

Hoe voelde jij je toen er een derde kind op komst was?

Na 2 jaar proberen om natuurlijk zwanger te worden, werd er besloten voor IUI. De dokter vertelde dat er niets mis was lichamelijk met mij en Claudia. Ik ging er eigenlijk gewoon vanuit dat het zou lukken. Ik was dus blij maar niet verrast.

Wat waren je verwachtingen voor dit kind?

We begonnen al ideeën op te doen over de babykamer en Claudia had met haar moeder al een kinderwagen uitgezocht. Ik zag die kleine al zitten tussen de grote broers, ze zijn ook heel erg goed met kleine kindjes. Bij dit derde en laatste kind zouden we optimaal gaan genieten.

Na ruim 5 weken ging het mis. Hoe was dat voor jou?

Ik was meer bezig met het opvangen van Claudia die er echt doorheen zat dan met mijn eigen gevoelens. Ik heb geen last van hormonen en ik heb geen “last” van die binding dat er iets in mijn buik groeit. Toch begon ik in die korte periode te wennen aan het idee dat er weer een kindje aan kwam. Het doet pijn als er iets af wordt genomen van iets waar je naar verlangt.

Hoe reageerde jullie omgeving op de miskraam?

Er waren mensen die er echt niets van begrepen, alsof het verlies van een ongeboren kind veel minder erg is als het verlies van een geboren kind. Er was zelfs iemand die even kwam vertellen dat het een geluk is dat we al 2 kinderen hebben. Dat soort “steun” hoef ik echt niet.

Wat kan je vertellen over de volgende zwangerschap?

Deze was niet gepland en het verdriet van de 1^e miskraam was nog niet geheel verwerkt. Het was heel onwerkelijk. Want we konden toch niet op de natuurlijke manier zwanger worden? Klopte het wel? Ik voelde me daarom gematigd blij.

Had je andere verwachtingen dan de vorige keer?

Met de tweede keer was ik eigenlijk bezig met andere dingen. Sinterklaas, Kerst, Nieuwjaar, mijn verjaardag en mijn studie. Misschien was dit een soort van verdedigingsmode om niet te veel aan ons kindje te denken.

Na ruim 7 weken ging het weer mis. Wat deed dat met je gezin?

De tweede miskraam gebeurde op mijn 38^e verjaardag. Claudia werd vooral door haar moeder enorm ondersteund, ze was kapot van verdriet. Ik liet niet echt verdriet zien als mensen vroegen hoe het was, dus werd de focus snel op haar gericht.

Hoe gaat het nu met jullie?

Wij zijn op dit moment nog steeds met z’n vieren bestaande uit mijzelf, Claudia, onze oudste zoon Lucas van net 8 en Finn van zes en een half. We denken sindsdien echt na over hoe nu verder te gaan.

Welke tip geef jij mannen wiens vrouwen een miskraam krijgen?

Wees niet bang om je verdriet te delen en praat erover, desnoods met een vreemde. Er zijn veel anonieme forums op internet en telefoonnummers die je kunt bellen.

En de omgeving van deze mannen wiens vrouwen een miskraam krijgen?

Mannen hebben ook wel eens een knuffel nodig zonder woorden. En als je niets weet te zeggen is dat ook prima. Wens hem sterkte maar zeg niet iets zoals: ‘het komt wel goed’ of ‘gelukkig heb je al kinderen’.

Door Joyce Beckker