Door: Sabina Krijger
Buikpijn, slecht slapen, verminderde eetlust, boosheid, slaan/schoppen, veel willen knuffelen, stil en terugtrekken, slechte schoolprestaties; dit zijn veel voorkomende klachten in mijn praktijk bij kinderen die te maken hebben met een miskraam in het gezin.
Vaak is dit een weerspiegeling van onzichtbare pijn bij moeder (of ouders). Gaat het met een van beide niet goed, dan is dat terug te zien bij het (ongewenst) gedrag van de kinderen. Daarom is het zo belangrijk dat je als moeder goed voor jezelf zorgt en praat met je kinderen en je omgeving.
Communicatie = Verbinding
Communicatie en in verbinding blijven met jezelf, je omgeving en je kinderen na een miskraam is essentieel. Je vertelt als ouders ook dat je zwanger bent. Zo heet je het ongeboren kindje welkom. Misschien nog wel belangrijker is het dat je het ook vertelt wanneer het mis is gegaan in de zwangerschap. Zo neem je meteen afscheid van het ongeboren kindje.
Wat kan je doen?
Dit doe je op het ontwikkelingsniveau van je kind zodat ze het op hun manier kunnen begrijpen: maak het niet te mysterieus, benoem de dingen zoals ze zijn en vraag of ze je begrijpen. Zeker bij jonge kinderen is dit belangrijk omdat zij in een magische denkwereld leven en overal een sprookje van maken in hun hoofd. Alles wat je hen niet vertelt, vullen ze zelf in en dan krijgt het verhaal vaak een hele rare/nare wending in hun hoofd met allerlei angst en verdriet tot gevolg.
Laat kinderen afscheid nemen
Soms helpt het om samen iets te maken of te doen om daadwerkelijk afscheid te nemen van het ongeboren kindje. Dit helpt niet alleen je kinderen maar ook zeker jezelf. Wanneer je als ouder zelf heel verdrietig bent wil je dit vaak niet laten zien aan je kinderen. Onze reactie is dat we sterk moeten zijn en onze kinderen moeten beschermen. Het is schadelijker voor een kind als ze niets wordt verteld maar wel van alles voelen, dan ze op te voeden met leven en verdriet.
Veilig voelen
Iedereen rouwt op zijn unieke manier, zo ook kinderen. Wat je bij kinderen ziet is dat ze in stukjes rouwen. Ze verwerken wat ze aankunnen, wat te groot is parkeren ze voor later. Hierdoor lijkt het alsof het langs het kind heen gaat en het niets meekrijgt van wat er allemaal gebeurt. Het kind heeft ruimte en tijd nodig om de miskraam op zijn manier te verwerken. Dit gebeurt vaak in spel of door vragen erover te stellen op de meest vreemde momenten. Dat doen ze bij wie ze zich veilig voelen.
Belevingswereld van het kind
Het spel van kinderen is heel interessant. Als je hier bewust naar kijkt en luistert kan je precies zien wat hen op dat moment bezighoudt. Laat dit vooral gaan, dit is hun belevingswereld! Het ontbreekt kinderen aan woorden maar door het spel kunnen ze zich toch uiten. Ik laat kinderen vaak tekenen, dit maakt veel duidelijk. Ik analyseer de kindertekening en aan de hand daarvan geef ik advies en bied ik begeleiding op maat aan het kind zelf of aan de ouders.
Ieder kind is uniek
Er is geen standaard methode voor omdat elk kind, elk mens anders is. Het biedt inzicht aan ouders en duidelijke handvaten hoe hiermee om te gaan. Er komt hierdoor meer rust, overzicht en verbinding tussen ouder en kind.
Telefonisch contact
Hebben jullie in het gezin een miskraam meegemaakt en roept dit vragen op bij jezelf of voor je kinderen? Neem gerust contact met mij op.
