Iedere vrouw die een miskraam heeft gehad zal het herkennen: wanneer je het vertelt krijg je van je omgeving allerlei opmerkingen te horen. Opmerkingen als: ‘Je weet tenminste dat je zwanger kunt worden’, ‘Het was vast niet goed’, ‘Je kunt er nog genoeg krijgen’, ‘Je bent nog jong’ en ga zo maar door.
Ze zijn ongetwijfeld goed bedoeld, en natuurlijk: als je het zelf niet hebt meegemaakt weet je vaak niet wat je kunt zeggen. Toch helpen dit soort opmerkingen niet. Ook al zijn sommige van die opmerkingen feitelijk juist [want ja, er is iets niet goed gegaan anders was je wel zwanger gebleven…], ze doen de meeste vrouwen juist nog extra pijn. Want op een diepere laag is de boodschap dat je er maar niet verdrietig om moet zijn. En daardoor kun je gaan twijfelen of het wel normaal is dat jij er zo’n verdriet om hebt.
Je mag er verdrietig om zijn
Neem van mij aan: het is normaal als je er verdrietig om bent. Zodra je weet dat je zwanger bent staat je leven op zijn kop. Je gaat je voorstellingen maken van hoe je leven eruit gaat zien met dit kindje erbij. Het heet niet voor niets ‘in verwachting zijn’. En als dat dan misgaat staat je leven wéér op zijn kop. Plotseling moet je afscheid nemen van je kindje voor je de kans had om het te leren kennen. Je rouwt om het verlies van je toekomst en daar heb je verdriet van.
Blijf erover praten
Misschien krijg je nu de neiging om maar niet meer over je miskraam te praten.
Blijf dat wel doen! Want door te zwijgen ontneem je jezelf óók de kans op steun. Ik schreef er eerder al een artikel over [Sssssst… Praat maar niet over je miskraam… Of toch wel?] En alleen als je erover praat kun je in contact komen met anderen die het ook hebben meegemaakt. Want wist je dat maar liefst 1 op de 4 vrouwen het meemaakt in haar leven? En ook al is het lang geleden, je vergeet het nooit.
De impact van die opmerkingen
Het mooist zou het natuurlijk zijn als iedere vrouw de impact een miskraam begrijpt en dit soort dingen daardoor minder gezegd worden. Nu is niet gemakkelijk, maar openheid over de impact van miskramen helpt.
Dat is de reden dat ik ben begonnen om via social media een serie over deze opmerkingen te delen. Het zijn afbeeldingen van verschillende opmerkingen met daarbij het persoonlijke verhaal van iemand over wat die bewuste opmerking met haar deed.
Wat kun je dan wel zeggen tegen iemand die een miskraam heeft gehad?
Zeg gerust dat je niet weet wat je kunt zeggen. Je hoeft niet altijd iets te zeggen, een arm om iemands schouder zegt vaak veel meer dan woorden.
Probeer het verdriet van de ander ook niet weg te nemen. Ja, het is ongemakkelijk om een ander te zien huilen. Maar bedenk maar dat jij haar niet verdrietig hebt gemaakt, haar verdriet is er toch, je geeft haar juist even de ruimte om het er te laten zijn en dat kan haar flink opluchten.
Heb jij zelf wel eens zo’n goedbedoelde opmerking gemaakt?
Ken jij iemand die een miskraam heeft gehad en heb je zelf wel eens zo’n goedbedoelde opmerking gemaakt? Wat mij betreft hoef je je daar niet voor te schamen 😉 Zelf vond ik een onhandige opmerking minder erg dan wanneer iemand me ging vermijden deed alsof er nooit iets was gebeurd. Daar had ik veel meer moeite mee.
PS Wil jij ook je verhaal delen? Laat het dan weten in een reactie onder dit artikel.