Door: Riet van Rooij
Ook op spiritueel niveau zijn er mogelijke verklaringen te geven voor het voortijdige vertrek van je ongeboren kindje. Misschien was een van jullie beiden toch nog niet klaar voor een kind en liep het daarom uit op een miskraam? Misschien kwam je kindje je door middel van deze ‘kleine geboorte’ helpen bij wat je nog te leren hebt…?
Rosemarijn Roes* schrijft hierover:
’Wij gebruiken de term “kleine geboorte” in plaats van “miskraam”. Het woord miskraam wordt bewust niet gebruikt omdat dit woord je het idee geeft dat er iets mis is gegaan en dat is allerminst het geval. De “kleine geboorte” is een uiterst zinvol onderdeel van het gehele geboorteproces.(……) Het is veel eerder een proces van vernieuwen en weer vernieuwen en weer vernieuwen, waardoor je steeds beter in staat zult zijn om samen met je kind een passende fysieke vorm te creëren. Het kan zijn dat je verbaasd staat van jezelf doordat je ‘een kleine geboorte” niet als een afscheid of een verlies ervaart.’
Frappant voorbeeld
Het frappantste voorbeeld van deze visie dat ik ooit heb gehoord is dat van een vrouw die al menige miskraam achter de rug had en zich om die reden uitverkoren voelde. Zij was de mening toegedaan, dat er zielen zijn die al zover ontwikkeld zijn dat ze nog maar een klein stukje aardeleven nodig hebben voor hun verdere groei. Een korte incarnatie van enkele weken of maanden zou al voldoende zijn. Dat ze haar daarvoor uitkozen vervulde haar met trots…
Hoewel ik het een verrijking vind om ook de spirituele dimensie van zwangerschapsverlies te onderzoeken en een plek te geven in het geheel, komt bovengenoemd voorbeeld op mij persoonlijk net zo eenzijdig over als de verklaringen uit de medisch/ fysieke hoek kunnen klinken.
De ziel
De ziel vraagt om het doorléven van een ervaring in al zijn facetten, niet om een sluitende verklaring. Er is op zielniveau geen eenduidige reden aan te voeren voor leven of dood.
Opstandigheid en kwaadheid hebben evenveel bestaansrecht als schuld- en slachtoffergevoelens, en naast milde acceptatie kunnen natuurlijk ook gevoelens van loutering en diepgang beleefd worden bij zwangerschapsverlies. En als uit het proces van doorleving een persoonlijk antwoord op de waaromvraag tevoorschijn komt, dan vloeit dat voort uit het proces zelf.
Het is de kunst ons hart open te houden en onze ziel de ruimte te geven als het mysterie van het leven zich aan ons voordoet in de vorm van een miskraam of de dood van ons ongeboren kind. Op zielniveau ontstaat hoe dan ook nieuw leven als je je ervaringen doorleeft.
©Riet van Rooij
*Rosemarijn Roes in Mama luister je? : Wat je van je kind kunt leren Ankh- Hermes, Deventer 1996
Deze passage komt uit ‘Een lege buik, lege armen’, het laatste hoofdstuk van R. van Rooij’s boek Zwanger met hart en ziel, 2008. Zie, ook voor coaching: rietvanrooij.nl.