Ik heb vorige maand een vroege miskraam gehad. Veel mensen vragen me hoe ver ik was. Maar dat maakt toch eigenlijk niets uit?,
Hoe intens je je verdriet beleeft, kun je niet afmeten aan de lengte van de zwangerschap. Het heeft meer te maken met de verwachtingen, de hoop en/of de plannen die je al had voor het kindje dat in je groeide. Het heet niet voor niets ‘In verwachting zijn’. Soms proberen vrouwen zichzelf te overtuigen dat het nog niet zoveel voorstelde. Realiseer je dat je op die manier je verdriet wegstopt. En verdriet dat er niet mag zijn, kan later in je leven alsnog de aandacht vragen. Vaak gebeurt dat op een manier die ogenschijnlijk niets met je miskraam te maken heeft en dan is het moeilijk om het verband nog te zien. Zo kun je bijvoorbeeld een burn-out krijgen, of in een depressie raken. (Irene Otto, persoonlijke en online begeleiding)
Het irriteert me dat het kindje dat ik verloor in mijn buik, door de arts een foetus wordt genoemd. Alsof het geen mens was. Wat vinden jullie daarvan?
Het vermenselijken van een foetus is niet alleen logisch, het is volstrekt normaal. Elk geboren en ongeboren wezen, in welke staat van ontwikkeling dan ook, is automatisch verbonden met een ziel en lichaampje dat zich aan het ontwikkelen is. Het verliezen van een vruchtje als miskraam, hoe klein dan ook in de moederbuik, is het gedwongen loslaten van een minimensje. Dus je hebt gelijk, het betreft wel degelijk een mens! (Claudia Koole, auteur/ontwerper)