Door Thea Jurina
Een aantal weken nadat ik een e-book had gelanceerd over ‘vanuit vertrouwen bevallen’ braken ’s nachts mijn vliezen. Ik was op dat moment 15,5 weken zwanger van ons derde kindje. Een zoontje van 5, zoontje van 3 en tussen beide zwangerschappen had ik een korte zwangerschap gehad van ons vlinder-engeltje.
Uiteraard een grote schrik, want vruchtwater is de bron waarin je kindje zwemt. Nadat we in het ziekenhuis waren geweest besloten mijn partner en ik af te wachten wat mijn lichaam zou doen. In eerste instantie voelde ik volledige overgave. Overgave aan de weg van dit kindje. Ook als hij/zij ervoor zou kiezen om geboren te worden was het goed. Werkelijk goed.
Er was een wonder mogelijk
Ik nam rust. Veel rust. Totale rust. Dat was wat mijn lichaam wilde. Ik lag vrijwel hele dagen in bed; en met een gezin is dat een grote omschakeling. Toch kon ik niet anders; en zowel mijn partner Steven als mijn ouders zorgden voor onze zoontjes en op die manier kon ik alle rust nemen die ik wilde. Een paar dagen nadat de vliezen waren gebroken voelde ik kracht in mij wakker worden. Kracht wat de mogelijkheid van een wonder zag en voelde. Ik ging tekenen en schrijven; maakte contact met ons kindje en mijn lichaam. Het voelde energievol en blij om deze levensenergie te voelen en voor me te zien dat een wonder werkelijk mogelijk was.
Tegen iedere wee zei ik JA
Toch; op maandagavond 31 maart voelde ik dat de weeën begonnen. Meteen was er ook nu weer het gevoel van overgave. Ik voelde in mijn lijf; ging mee met iedere wee; zei er volledig JA tegen; en de energie kon op die manier ontspannen en rustig stromen. De weeën werden heftiger, ik riep mijn man erbij en samen lagen we in bed. Hij viel bijna in slaap toen ik voelde dat er meer beweging kwam. Ik maakte hem wakker, hij hielp mij een beetje overeind en zo zagen we dat ons kindje, volledig compleet, uit mijn lichaam zwom. Een klein mannetje; zijn hartslag was inmiddels gestopt.
Het was Frank z’n tijd nog niet
Samen met Steven heb ik hem een prachtig plekje gegeven bij onze vlinderboom; en het was voor ons allebei voelbaar dat het Frank (die naam had hij mij eerder al doorgegeven in een meditatie) zijn tijd (nu) niet was. Ik voelde een diepe rust in mij; en tegelijk blijheid. Blijheid van mijn lijf en tegelijk ook blijheid namens Frank. Wat had mijn lijf dit weer magisch geregeld allemaal. Uit zoveel ontspanning en liefde dit kindje geboren laten worden; tranen stroomden over onze wangen…..
Soms vlieg je door naar een andere plek
Voor mij is de dood niet iets ergs of negatiefs; en het Leven goed en positief. We zijn in mijn ogen altijd energie en soms is deze energie verbonden aan een lichaam; en soms ‘vlieg’ je door naar een andere plek. Door mijn leven op deze open en voor veel mensen ‘kwetsbare’ manier te ervaren, voel ik dat ik rust en liefde voel voor dat wat ik meemaak. Ja, ik mag zelf voelen waar ik blij van word; en mijn verlangens de wereld in sturen. Toch; als er dingen anders lopen dan ik had gedacht voel ik dat ik altijd bij mezelf terecht kan, want uiteindelijk draait het om hoe IK me voel.
Geschreven door Thea Jurina Dijkstra, auteur van het boek Voor altijd dichtbij mij – het verhaal van mijn miskraam’.
Thea spreekt ook audio’s en meditaties in voor volwassenen en kinderen. Meer info.