Helaas hebben we onlangs een miskraam gehad, op de echo was geen kloppend hartje meer te zien. Dit was de derde miskraam in ongeveer een jaar tijd: de eerste keer bij 6 weken, de tweede bij 15 weken en nu bij 9 weken zwangerschap.
Dankbaar voor deze zielen
Het klinkt gek maar ik voel me dankbaarder dan ooit om een tijdelijk nestje te zijn geweest voor deze prachtige stralende zielen die niet konden blijven maar alleen de ervaring nodig hadden om de fysieke vorm, onvoorwaardelijke liefde of welke reden dan ook te ervaren, in het aardse, in mijn buik.
Volledig in afstemming en respect
We hebben vorige week een mooi klein mensje in de aarde begraven, gehuld in een gehaakt vlindertje, nabij het water, bedekt met veren die we in de buurt gevonden hadden. Volledig in afstemming en respect naar het leven en de dood.
Het kleintje was o zo welkom
Het maakt me stil en verwonderd, verdrietig en bijzonder, dankbaar en groots, weer afscheid te nemen van een o zo welkom kleintje wetende dat dit allemaal niet om mij gaat of draait maar om een hoger plan of doel, het een bestemming of reden heeft, zo ook voor mijn innerlijke groei.
In acceptatie komen
Ik wil dit graag delen want misschien heeft iemand er wat aan om meer in vrede te zijn of komen met wat is. Niet in een verhaal te blijven maar in acceptatie te komen en in volledigheid te kunnen zien en ervaren, al dat is liefde.
De vrouw van deze prachtige tekst wil graag anoniem blijven. Wij danken haar zeer dat we dit mochten delen en wensen haar alle geluk toe in haar leven.
Joyce Beckker