Wat kunnen je naasten en collega’s zeggen? Eigenlijk niet veel. Ze hoeven er alleen maar te zijn. Samen een bakkie troost drinken. Ruimte geven om je verhaal te vertellen. Het niet erger maken met hun woorden en het niet afdoen met hun woorden. Niet telkens vragen hoe het met je is, het antwoord is voorlopig nog hetzelfde.
Je hoeft geen troostende woorden te horen. Je wilt je verhaal kwijt op het moment dat jij hieraan toe bent, je wilt je pijn kwijt, je verdriet, het gevoel van verlaten zijn, het gevoel van niet gekozen zijn. Dat wil je allemaal kwijt.
Je bent boos dat de zwangerschap niet door is gegaan. Je mist de droom van een baby’tje in je armen, het kindje zien opgroeien. Je wilde zo graag al je liefde geven en meer.
Een arm om je heen zou fijn zijn van je vriend(in), zus of broer. Je zou graag horen: ‘ik hoor je’, ‘ik zie dat je verdriet hebt’, ‘ik vind het erg voor je’, ‘ik zou graag willen dat je pijn verdwijnt’.
Je zou graag willen dat ze hun eigen gevoel oprecht uitspreken zolang dit gevoel jou nu niet belast. Wel een gevoel van delen.
Wat jij wel wilt na je miskraam:
- ruimte krijgen om je verhaal te vertellen, keer op keer
- eventueel een arm om je heen
- een troostbloemetje krijgen of een ander troostgeschenk
- dat er iemand voor je is
Heb jij een miskraam gehad? Wat had jij graag gewild dat anderen tegen je zeiden of deden? Deel dit met ons in het reactieveld hieronder.
Lieve groeten
Thea van Dijk
Afbeelding van Silvia